Ahçik "Ermeni Tehcirinde Bir Aşk Öyküsü"

Ahçik yine bir ayrılık daha yağıyordu. Ama bu defa geride dünyaya dair bütün umutlarını bıraktığı bir ayrılıktı... Ve yüreğini bıraktığı bir ayrılık... Nereye gittiğinin bir önemi yoktu. Sadece annesi ve kardeşi içindi her şey.Kimseye sormadan, izin istemeden kalabalıktan ayrıldı. Yavaş adımlarla Fırat'ın kenarındaki mahzun mezara doğru yürüdü. Yürüyügündeki güzellik ve sevgilisiyle buluşma heyecanının asaleti, ona bakanları şaşkına çevirmişti. Yürürken ne sağına ne soluna bakıyordu.Yola çıkmadan son kez Mustafa'nın yanına gitti. Dakikalarca konuştu onunla gene... Oldukça uzun kaldı. Belki hiç kalkmak istemiyordu. Belki hemen oracıkta uzamvcrip ebediyen uyumak istiyordu. Belki de öyle yaptı... Bunu başkalarının anlaması mümkün değildi.Mezarın başından kalkarken eğildi, öptü mezarını Mustafa'nın. Bu defa göderbîde yaş yoktu. Ellerini açtı ve gene yüksek sesle iblas ve fatiha surelerini okudu. Ardından bir süre sessiz dua etti. Avuçlarını yüzüne sürdü. Sonra da Mustafa'nın mezarına... Bir avuç toprak aldı, mendiline sardı. Yavaş adımlarla geri döndü.O ağlamıyordu ama, onu izleyen herkes gözyaşı döküyordu.