Aşkın İki Yüzü "Bir Sinema Filmi Çözümlemesi"

H. Zeynep Altan, aşkla örülü bilimsel bir serüven dediği Aşkın İki Yüzü'nde aşkı cinsellik, tutku, arzu, zevk gibi alışık olduğumuz kavramların ötesinde bir yolculuğa çıkarıyor: Sinema perdesinden Freud'un düş kokan divanına kadar uzanıyor. Altan, iletişimlerimizin aklın başarısı takıntısı altında baskılandığı; duygularımıza, önsezilerimize ve yaratıcı gücümüze güvenmenin risk sayıldığı bir gündelik yaşam kültüründen söz ediyor. Fazlasıyla toplumsallaştığımızı, iktidar bağımlılığı içinde kıvrandığımızı, kimsenin kimseye güvenmediği toplu bir yalnızlık deneyimi içinde yalnızca belirli imajlara sığındığımızı anlatıyor. Ona göre insanla insanın arasına şeffaf duvarlar ören imajlar sığ bir görme biçimine hapsediyor bizleri ve bu gözlerle nereye bakarsak bakalım orada aşk yok! Kurgu yaşamlar içindeki aşklarla özdeşleşiyoruz: Tenimize geçmeyen hazlar ve acılar yaşıyoruz. "Erkek ve kadın birbirinden bu kadar uzaklaşmış mıydı hiç?" diye soruyor ve yanıtlıyor:"Erkeğin ve kadının iletişimlerinde önyargılarla birbirine uzak düştüğü bir kültürü içselleştirmeye zorlanıyoruz. Acaba aşkın yüzümüze tuttuğu aynada kaçımız benliğimizin o çok katmanlı derisine dokunabiliyoruz? Barbra Streisand'ın hem yönetip hem de başrolü üstlendiği Aşkın İki Yüzü filmi bence bu soruya verilecek en güzel yanıtlardan biri."