Avcı Babam ve Ben Vurmak mı? Korumak mı?

Neden vurmuştum bu hayvancağızı? Aç mıydım? Yiyecek başka bir şeyim yok muydu? Bana bir kötülük mü yapmıştı bu kuşcağız? (...) O gün ve gece hiç odamdan çıkmadım, yemek yemedim. Ve "tahtalı "ya şiirler yazdım; ondan ve vurduğum bütün hayvanlardan özür diledim. Avcılık maceram böylece bitti, bir daha hiç ava gitmedim.Biri vurmaktan, diğeri korumaktan yana... Biri avcılık tutkusundan vazgeçemiyor, diğeri doğaya ve hayvanlara kol kanat germekten... Biri Afrika'ya av safarisine gidiyor, biri yaban hayatını korumaya çalışıyor... Yıllar yılları kovalarken, biri "ölüleri" sayıyor, diğeri "dirileri"... Ava ve avcılığa âşık bir baba ile Doğal Hayatı Koruma Derneği ve Dünya Doğayı Koruma Vakfı (WWF) gibi sivil toplum kuruluşlarında kurucu yöneticilik de içinde, pek çok görev üstlenen doğa korumacı kızının öyküsü bu.Nergis Yazgan, babası Sadi Yazgan'ın 104 yıllık renkli hayâtını anlatırken, ilginç belgeler, mektuplar ve fotoğraflarla 19. yüzyıl sonlarından 2000'li yıllara taşıyor bizi: Erenköy'ün unutulmuş üzüm bağlarından Türkiye'nin güncel çevre sorunlarına, Hitler dönemi Almanyası'ndan 1940'ların Anadolusu'na, ilginç avcılık hikâyelerinden bugünün can çekişen doğal hayatına..