Balindeyen Li Ber Be

Di romana xwe ya duyem, "Balindekanî Dem Ba" de Eta Nehayî serî li teknîkek vebejiye ya betir tevlihev dide û ev yek zehmet dike ku mirov romane xulase bike. Roman vebejek paralel a du jiyan û qederen ku pirr dişibin hev û nezî hevdû ne. Bi rastî, mirov dikare bibeje herdu vebej du wech an du rebazen vegotina yek û eyn çîroke ne. Herdu vebej wek jinûdetarîfkirineke hûrgilî ya demen borî xuya dikin. Romane, digel taybetmendiyen we yen tera xwe vvejeyî û estetîk, misyonek siyasî jî hilgirtiye. (...)Di herdu vebejan de jî leheng, Mihrîban û Ferhad dimrin. Tene vebejere çîroke, "Ez"e xeyalî sax e. Bi gotineke din lehengen din afirîneren ev "Ez"e xeyalî ne ku bi şopandina jiyanen Mihrîban û Ferhad dixwaze serpehatiyen jibîrbûyî yen nifşekî binivîsîne ku beriya extiyar bibin teqawid bûne. (...)...Qedera Efsane û Kale û taliya wan a trajîk, di dema "Balindekanî Dam Ba" an "nifşe jibîrbûyî" de sert û mercen dilşevvat û qedera ku jinan helgirtine nîşan dide.Haşim Ahmedzade, Romana Kurdî û Nasname