Ben, Kendim Ve Bergen

Jitemin bahçesinde insan kemikleri var, dediler. Anneannem taşa kesti yine. Kemiklere tutunması gerek. Kemikler dayımın olsa keşke. Kafatasları bulundu! dediler; biri dayıma uysa, dayımın bir mezarı olsa, anneannem taşa kesmese, ete kemiğe bürünse, mırıltılarını herkes duyabilse ve gelecekte bir gün rahat ölebilse…Dokunaklı hikâyeler bunlar; bir travestinin, bir Ermeni çocuğun, bir delinin, kocasını vuran bir kadının…Ayşe Başak Kabanın dikkati toplumun sinir uçlarında. Sıradan olmayan hayatları sadelikle, onlara kol kanat gererek anlatıyor.