Cumhuriyet ve Hümanizma Algısı

Hümanizma, antikçagdan beri, tüm insanlik tarihinin "uygarlasmasi" sürecinde kölelik, esitsizlik, yoksulluk, dogmatizm, ayrimcilik, savas gerçekligi gibi olgularin yani basinda ve onlara ragmen sahiplenilen bir kavram olmayi sürdürüyor. Türkiye'nin bu kavramla olan iliskisini irdelemek ise, akademik bir tarih arastirmasinin yani sira, bugüne kadar insana dair yasanan sorunlarimizi fark edebilmek, tanimlamak adina da anlam tasiyor.Doç. Dr. Isil Çakan Haciibrahimoglu da hümanizma ana temasi üzerine kurgulu bu çalismasinda, dine, soya ve toprak egemenligine dayali imparatorluk mirasini devralan Türkiye'nin kavramla iliskisini kurmayi, Osmanli'nin son döneminden 1950'lere kadar uzanan süreçte kavramin aldigi biçimleri, algilanisini Türkiye örneginde izlemeyi amaçliyor. Bir yandan cumhuriyetin kurulus ve ulus-devletin insasi sürecinde, hümanizmanin aydinlar ve devlet eliyle biçimlendirilme yöntemini ortaya koyarken, diger yandan da kavramin tarihselligi içinde aldigi tanimlamalarla Türkiye örnegini karsilastiriyor.Hasan Âli Yücel, Sabahattin Eyüboglu, Hilmi Ziya Ülken, Orhan Burian, Muhsin Ertugrul, Nurullah Ataç, Sabahattin Ali gibi aydinlarin hümanizma kavramiyla iliskisini yazdiklarindan ve yaptiklarindan hareketle kuran Cumhuriyet ve Hümanizma Algisi, geç modernlesen merkezilesen Türkiye'de Batililasma ile hümanizma iliskisini belirlemeye ve erken Cumhuriyet'in ürettigi mirasin içinde bugüne kadar tartisilan insana dair konulara farkli bir isik tutmaya çalisiyor.