Deniz Gezmiş için Uçak Kaçıran Bir Hava Korsanının Anıları

Arkaya yaslandim, gözlerimi kapattim. Denizin Sarkisla'da yakalandiginda, polisler arasinda çekilmis, parkali resmi canlandi hayalimde. Tirasi uzamis yakisikli erkek yüzü… Durusu hala dik ve isyankâr, ama bakislarinda hüzün var. Kavgadan kopmanin hüznü… Korku yavas yavas yerini bu resme terk etti. Gözlerimi açtim. Basimi uzatip inatla asagiya baktim. Ince ve beyaz bir tül gibi serili bulutlarin arasindan tepeleri karla kapli mor- yesil daglar gözüküyordu. Manzara gerçekten güzeldi ve yükseklik o kadar korkunç degildi. Doya doya seyrettim bir fotografçi gözüyle…“Sayi yolcularimiz su anda uçagimiz Bogaziçi…” gerisini dinlemedim, anonsun. Yasar'in hareketlenen dal dibi ince figürünü gördüm. Oturdugu kenar koltuktan kararli bir sekilde kalkti. Uzun pardösüsünün eteklerini savurarak bir yarim daire çizip, koltuk siralari arasindaki koridora çikti. Hareketimizden hemen önce yaptirdigi bordo renkli, modaya uygun bir sekilde dikilmis bol paçali yelekli takim elbisesi, mor gömlegi, yine modaya uygun bir sekilde baglanmis kravati, etekleri topuklarina kadar inen velur pardösüsü sarkik biyiklari ve kararinda uzun saçlariyla hava korsanindan çok bir pop yildizini andiriyordu. Sanki müthis bir sovun ortasindaymis gibi uzun eteklerini savurarak belinden tabancasini çekti. Namluyu havaya dikip kursun sürdü ve uçagin kontrolümüze geçtigini ilan etti.Bu arada biz de yerlerimizden kalkip silahlarimizi çekip koridora çikmistik. Yasar ve Mehmet'te tabanca, ben ve Sefer'de ise el bombalari vardi. Yasar pilot kabinine geçti. Her sey bir anda olmustu. Ne olup bittigini hala anlamayan yolcularin nefeslerini tutmus, dehsetle açilmis kocaman gözlerle bize bakiyorlardi...