Don Quijote-1

.. Besinini bulabilmek için herkesin elini kaldırması, koca meşe ağacından, bu ağacın kendisine bolca sunduğu yumuşak ve tatlı meyveleri toplaması yetiyordu. Duru kaynaklar, hızlı akan ırmaklar, ona istemediği kadar berrak ve tatlı su veriyordu. Bilge ve çalışkan arılar kaya yarıklarına, ağaç kovuklarına yerleşiyor, sevimli çalışmalarının verimli ürününü ilk gelene, büyük bir kayıtsızlıkla sunuyordu. Mantar ağacı, hiç naz etmeden, adeta katkısız bir incelikle, o kalın ve hafif kabuğunu uzatıyor, bu da insanoğlunun, yalnız hava değişimlerinden korunmak üzere, kabaca yontulmuş kazıklar üstüne kurduğu evin damını örtmekte kullanılıyordu. 0 zamanlar yalnız, barış, dostluk ve uyuşma vardı. Sabanın ağır ve eğri demiri, toprak anamızın şefkatli karnını kirletmek cesaretini gösterememişti henüz. Toprak anamız, hiç kimsenin zoru olmaksızın, çocuklarını beslemek, ihsanlara boğmak, ağızlarına tat vermek üzere geniş ve verimli göğsünü alabildiğine açıyordu. 0 zamanlar güzel ve yapmacıksız çoban kızları, yüzlerinde utancın ince tülünden başka bir örtü taşımaksızın dağ bayır koşuyordu, giysileri Tiro kentinin lal renkli kumaşlarından ya da bugün kullanılan, bin bir kalıba sokulmuş ipekli kumaşlardan yapılmamıştı. Birbirine geçirilmiş dulavratotuyla sarmaşıklardan meydana gelen giysiler onların biricik süsüydü ve bunlar, aylaklık yüzünden daha bir garip ve yabancı hale gelen şu bizim saraylı kadınların giysileri kadar görkemli ve güzeldi." (Don ûuijote'nin bu söylevinin devamını II. cildin arka kapağında okuyabilirsiniz.)