Düz Yazıları-4: Ölürse Ten Ölür Canlar Ölesi Değil

Bu portreler yalnız ölen kişileri yeniden hatırlatmakla kalmıyor, onlarla birlikte çöken bir incelikler toplumunun ve uygarlığın çatırdadığını duyuruyor. Hoyratlığı ve zevksizliği şiar edinen sözümona bir halkçılıkın sürüklediği kültür yozlaşmalarının tehlikesini de söylüyor. İstanbulun nereden nereye gelişinin de tarihçesi bu anılar…Edebiyatımızın az kullanılır türünün, az bulunur ustalıktaki ürünleri…Doğan Hızlan, Cumhuriyet, 28 Şubat 1980YENİDEN CANLANDIRAN KALEM…Haldun Tanerin öykülerinde, oyunlarında gülmeceden, taşlamadan zekice yararlanan yazar kişiliği, bu sevgi dolu portrelerde anlattığı kişilerin açmazlarını, çelişkilerini, çocuk kalmış, çevreyle ve gerçeklerle uyuşmamış yönlerini de bıyık altından gülerek sergilemekte, eleştirmektedir. Bu kişilerin bıraktığı anılarda derin bir insan sevgisinin, sıcak dostlukların izleri de vardır. Bu anılar kitabı, okur için öğreten, düşündüren bir kılavuz da olacaktır.Konur Ertop, Kitap Dünyası, Mart 1980