Esrarlı Gözler

Her seyin bir damla su ve bir sözcükle basladigini bilenlerdir, hikayelerin pesinden gidenler. Yürüdükleri yol tutkularin, çocuksulugun, yalnizligin, Adem ile Havva'nin cennetten kovulduktan sonraki hüznünün, eksikligin, baska dünyalara siginmanin dikenli gül bahçeleridir. Yürüyenler, ne kadar diken koparirlarsa bu yolda, o kadar soyunacaktir güller de acilarindan. Güller soyunurken ve sevinç gözyaslari dökerken gövdelerinden, koparanlar da kanayacaktir en derin yerlerinden. Okur da güllerden dikeni koparan, hikayenin ardi sira tingir mingir ilerleyen ve sesleri sonsuzlukta yankilanan tamamlayicilardir. Onlar da dikenleri ayiklarlar hikayelerden ve yeniden yaratirlar hikayeyi kendi acilarindan. Çünkü hikayeler "yakasindaki igne" ile asili kalmistir boslukta. Onu bosluktan indirecek ve acilarina son verecek olan, okurdur. Bu yüzden de her okur kurtaricisidir hikayelerin. Hikayedeki eksigi tamam eden, dikenlerini ayiklayan, onu bosluktan yeryüzüne indiren, kendi hikayesiyle yeniden yoguran, yakasindaki igneyi sonsuza dek yok eden, bir sese, nefese çeviren, sözcüklere hayat veren, çocuksulugunu, yalnizligini, hüznünü hikayede yenen, kimliksiz kurtaricilardir.Binlerce yildir, binlerce kez yazilmis ve kainatta "hos bir seda" birakmis olan hikayelere, naçizane birer katkidir bu hikayeler. Hikayelere can suyunu veren, onlari kulaktan kulaga sihirle fisildayan, hikaye kisilerinin aralarinda dolasmasina izin veren, hikayedeki kisileri var eden, siz kimliksiz yaraticilar -sevgili okurlar- iyi okumalar.(Tanitim Bülteninden)