Fars

Istanbul'dan Ankara'ya giden bir trenin yemek vagonundayiz. Bir tiyatro ekibi, Çehov'un Marti'sini sahnelemek üzere yola çikmis. Kumpanya yemek vagonuna geçtigi zaman ekipten biri, köseye oturuyor ve çevresini gözlemlemeye basliyor; yazar, yönetmen, belgesel sinemaci ve oyuncular... Anlaticimiz, onlari gözlemlerken giderek kendi anilarina, üniversite yillarinda yasanmis, aciyla son bulmus arkadasliklarina uzaniyor...Fatih Balkis'in Fars'i, sik dokunmus, göndermelerle dolu bir metin. Gençlik hayalleri insani ne zaman terk eder? Yoksa bir yumruk gibi tikanir mi bogazina? Sanatin insana kapilarini açmasi neden bu kadar zordur? Ve yasamin her alanina yayilmis haksizlik, sanat ideallerinin içinde de yok mudur? Fatih Balkis, Fars'ta, kisitli bir alanda çok derinlikli bir hikâye anlatiyor. Dikkatli iç gözlemler, çarpici yaklasimlarla, umutsuz da olsa çikisi yine sanatin içinde ariyor.Tiyatro koca bir farsa dönüstü, dedim kendi kendime. Bu kumpanya, oynadigimiz drama ve yolculugun kendisi ve bu ülke kocaman bir farstan baska bir sey degil. Saçmaliklar ve budalaliklar bütünü. Var olan her sey budalalik. Insanlar topluca tiyatroda bir gerçegin, henüz kesfedilmemis bir gücün varligina inanmak istiyorlar.Ince Kapak: