Galata Bankerleri -II

1921'de istanbul'da doğdu, istanbul Üniversitesi (İÜ) iktisat Fakültesi'ni bitirdi. Öğrenimini ABD'deki Chicago Üniversitesi'nde sürdürdü, istanbul Teknik Üniversitesi (İTÜ) Temel Bilimler Fakültesi'nde öğretim üyesi olarak görevli olduğu dönemde, tezlerini İÜ İktisat Fakültesi'nde vererek Doçent (1960) ve daha sonra Profesör (1967) oldu. Araştırmalarını başlangıçta daha çok Türkiye'nin para, kredi, yerli ve yabancı sermayeli yatınm, istihdam, turizm politikaları ve sorunlan üzerinde yoğunlaştırdı. Çeşitli dergi ve gazetelere Türkçe, İngilizce ve Fransızca makaleler de yazan Kazgan, Osmanlının son 150 yılma ilişkin iktisadi ve mali tarihine yönelik çalışmalarını genellikle kitaplaştırmadan önce, diziler halinde yayımladı; "Galata Bankerleri", "Osmanlı Sanayisi" ve "Osmanlıdan Cumhuriyete Şirketleşme" adlı incelemeleri onun bütür çalışmalarındandır.İTÜ İşletme Fakültesi'nde İşletme Yönetimi öğretim üyesi olarak görev yapan Kazgan'ın başlıca yapıtları: Türkiye'de Maliye Politikası (Gülten Kazgan'la birlikte; 1962), Maden işletmesi Ekonomisi (1965), Turizm İşletmeciliği (1968), İşletme ve Yönetim Dersleri (1974), Osmanlı'dan Cumhuriyete Şirketleşme (1980). Galata Bankerleri I. Cilt (1991, 2005), Osmanlı'da Avrupa Finans Kapitali (1995). Osmanlı'dan Cumhuriyet'e Türk Finans Tarihi (1999).Finans tarihinin gerçeklerini öğrenmeden Genel İktisat Tarihini anlamak, Genel iktisat Tarihini bilmeden de genel tarihi kavramak mümkün değildir. Bunun nedeni Batı Kapitalizminin tarihinde özellikle 19. yüzyılın ikinci yarısından bu yana Uluslararası ilişkileri, savaşları, siyasal ve ekonomik gidişatı, finans konularını gündeme getirmeden doğru biçimde değerlendirmenin mümkün olamamasıdır. Nitekim Osmanlı imparatorluğunun son seksen-yüzyılı buna iyi bir örnektir. Finans esas itibariyle paranın toplanması ve tahsisi İçin gerekli kurumların varlığına dayanır. Bu kurumların en önemlileri Banka, Borsa ve Sigorta'dır. Bunların iyi işlemesi o ülkedeki güvenlik ortamından, adalet sistemine, ulaşım olanaklarından, iletişim düzeyine kadar uzanan bir büyük mekanizmanın iyi işlemesine bağlıdır. Rönesans'tan bu yana Batı ülkeleri borç para vermek isteyenlerle, borç para almak isteyenlerin en rahat bir şekilde bir araya gelebilecekleri ortamı yaratmak için, bugün de devam eden, bir yarış içinde olmuşlardır. Batı'da ilk ticari bankanın 14. asırda, (Medici Bankasi; 1397), ilk merkez bankasının 17. asırda (Sveriges Riksbank; 1668) kurulmuş olduğunu düşünürsek, Osmanlı Devleti'nin bu konuda ne kadar geç kalmış olduğunu daha iyi anlarız.