Genç Din Eğitimcisine Mektuplar

Bir pedagog ve psikolog gibi çocuğun ve gencin ruh dünyasına giremeyen, bir sosyolog gibi toplumun millî ve manevi değerlerini tespit edip aktaramayan, öğrencisini iyi terbiye edip, iyi insan, iyi Müslüman olarak yetiştiremeyen bir din eğitimcisinin görevini hakkıyla ifa ettiğini söyleyebilmek mümkün değildir. Çocuğu ham madde, öğretmeni onu işleyecek ve ruh kazandıracak sanatkâr olarak düşünürsek, nasıl ki; yer altından ham madde halinde çıkan bir mücevher parçası iyi bir sanatkârın elinde mükemmel bir sanat eseri, sıradan bir kimsenin elinde zevksiz ve sevimsiz görünümlü bir taş parçası olarak karşımıza çıkarsa, çocuklar da öyledir. Onlar iyi öğretmenlerin elinde mükemmel yetişirken, sıradan öğretmenlerin elinde heder olabilmektedirler. Millî Eğitim Temel Kanunu bir öğretmende bulunması gereken üç vasfı; genel kültür, özel alan (=meslek) bilgisi ve pedagojik formasyon olarak belirlemiş... Doğru ama yetersizdir. Bu üç vasfa bir de "ahlâkî şahsiyet / kişilik ve karakter" eklemek gerekir. Zira; kanunun belirlediği üç vasfı haiz olan bir öğretmen iyi bir kişilik ve karakter sahibi değilse, edepten yoksun ise diğerlerinden seviyesi ne olursa olsun yetersizdir, eksiktir ve öğretmenlik yapmaya elverişli değildir. Mehmet Akif Ersoy'un ifadesiyle; Muallimim diyen olmak gerektir imanlı, Edepli, sonra liyakatli, sonra vicdanlı, Bu dördü olmadan olmaz, vazife çünkü büyük...