Harcıyorum Öyleyse Varım

Ekonomi her an hayatimizin içinde; aldigimiz tüm kararlari, hangi okula gidecegimizi, hangi isi seçecegimizi, hatta hangi esi seçecegimizi dahi maliyet-fayda analizleri belirliyor artik. Insani insan yapan tüm o etik degerler, duygular bir kenara birakilirken piyasanin erdemleri tüm ahlaksizliklari hakli gösterebiliyor. Çalisanlar, aksamlari evlerinde veya pazar günleri sevdikleriyle birlikteyken istedikleri kadar merhametli davranabilirler, ama isyerinde, maksimum sosyal faydayi saglayabilmeleri için acimasiz ve rekabetçi bir karaktere bürünmek zorundadirlar diyor ekonomi. Baskaldirmak ise gerçekten zor; yirmi birinci yüzyilda borç, on dokuzuncu yüzyildaki açlikla ayni vazifeyi görüyor, en vahsileri bile ehlilestiriyor; en yabani, en dik kafali ve sira disi olana ilimli olmayi ve terbiyeyi, itaati ve boyun egmeyi ögretiyor. Peki ne yapmali, nasil dur diyebiliriz ekonominin hayatlarimiz üzerindeki tahakkümüne, hangi noktaya kadar çikarabiliriz ekonomiyi kararlarimizdan? Insani erdemlerin, toplumsal degerlerin piyasanin gücünü yeniden ve daha etkin biçimde asmasi mümkün mü? Daha cömert, daha bereketli ve bolluk içinde bir yasam hayal edilebilir mi? Küresel ekonomik anlayisin yarattigi rekabetçi, yirtici, kisisel çikar odakli kisilikten siyrilip fedakârligi, yardimseverligi, paylasimciligi koyabilir miyiz karakterlerimizin merkezine? Harcamadan, insanligi ve dünyayi harcamadan var olmanin yollarini gösteriyor Philip Roscoe. (Tanitim Bülteninden)