Hizmetçinin Sırrı - Hizmetçi İzliyor - 2 Kitap Set

Hizmetçinin Sırrı - 336 Sayfa

“Misafir odasına girme.” Parmak uçlarıyla kapıya dokunurken Douglas Garrick’in yu¨zu¨ gölgelendi. “Karım… çok hasta.” Muhteşem çatı katı dairelerini gezmeye devam etsek de kapalı kapının ardındaki kadın hakkında içime korkunç bir his dolmuştu.
Fakat bu işi kaybetmeyi göze alamazdım, en karanlık sırrımı gu¨vende tutmak istiyorsam olmazdı.
Geçmişim hakkında sorular sormayan bir işveren bulmak
çok zordu. Bu yu¨zden Garrickler mucizevi biçimde beni şehir manzaralı çatı katı evlerini temizlemek ve ışıl ışıl mutfaklarında yemek yapmak u¨zere işe aldıklarında şansıma şu¨krettim.
Bir mu¨ddet orada çalışabilir, istediğimi elde edene
kadar sessiz kalabilirdim.
Neredeyse mu¨kemmeldi. Fakat girmemin yasak olduğu misafir odasının içini hiç görmemiştim. Bayan Garrick’le hâlâ tanışamamıştım. Ağladığını duyduğumdan emindim. Çamaşırları yıkarken beyaz geceliklerinin yakasında kan lekeleri buluyordum. Bir gu¨n dayanamayıp kapısını tıklattım. Kapı usulca aralandığında gördu¨klerim her şeyi değiştirdi…
İşte o zaman bir söz verdim. Ne de olsa bunu
daha önce de yapmıştım. Kendi sırlarımı gu¨venle saklarken Bayan Garrick’i koruyabilirdim.
Douglas Garrick yanlış yapmıştı ve şimdi
bu yanlışın bedelini ödeyecekti.

Hizmetçi İzliyor - 360 Sayfa

“Siz yeni komşularımız olmalısınız!” Bayan Lowell beyaz çitin ardından bize el salladı. Kızımın elini tutup ona gu¨lu¨msedim fakat kocamı göru¨r görmez Bayan Lowell’ın yu¨zu¨nde tuhaf bir ifade belirdi. O anda bir karar verdim. Nihayet kendimize ait bir evimiz olmuştu. Geçmişim geçmişte kalmıştı. Orada kalmaya devam etmesi için her şeyi yapmaya hazırdım…

Eskiden başkalarının evlerini temizlerdim, şimdiyse bu evin bana ait olduğuna inanamıyordum. Göz alıcı mutfak, sakin çıkmaz sokak, çocuklarımın gönu¨llerince oynayabilecekleri arka bahçe… Kocam ve ben çocuklarımıza hak ettikleri hayatı verebilmek için yıllarca para biriktirmiştik.

Bayan Lowell’dan pek hoşlanmadıysam da bizi yemeğe davet ettiğinde bunu yeni mahallemizde arkadaş edinme fırsatı olarak gördu¨m. Kapıyı bize beyaz önlu¨ğu¨ ve sımsıkı topuzuyla hizmetçisi açtı. Onun yerinde olmanın nasıl bir his olduğunu çok iyi biliyordum.
Ama o buz gibi bakışları içimi u¨rpertti…

Lowellların hizmetçisi sokağımızdaki tek tuhaflık değildi. Bir silu¨etin bizi izlediğinden emindim. Kocam geceleri evden çıkıyordu. Ve karşımızdaki evde oturan kadınla tanıştığımda sözleri beni iliklerime kadar u¨rpertmişti: Komşularına dikkat et.
Ailemi buraya taşıyarak korkunç bir hata mı yapmıştım?
En karanlık sırlarımı arkamda bıraktığımı sanıyordum. Fakat bu sakin banliyö sokağı, şimdiye kadar bulunduğum en tehlikeli yer olabilir miydi?