Hüzün Yılı

“Iki sevgili birbirlerine hep sevgilerini söyleyip durdular. Ancak Feride Murat'in gelecekten bahsetmesini istemiyordu. Hep bu ani yasamayi düsünüyordu. Sabah olup günesin dogmasini bekleyemiyordu. Çünkü o, gecenin karanligindan gündüzün aydinligina çikacak müjdeyi alamayacagini biliyordu. O nun için bu karanlik günlerinde yaninda Murat'in olmasi, onu hissetmesi, onun için en büyük mutluluktu.” “Hastanedeki kontrolleri bitmis, doktoru, sonu seni üzecek duygusal iliskilere girme, demisti. Kalbine söz mü geçirecekti. Basi önünde, biraz ilerisinde yürüyen annesini takip ediyordu. Yakindan gelen hizli ayak seslerini duyunca, istek disi basini kaldirdi, gözüne inanamadi. Durdu ayaklari gitmedi. Gelen Murat'ti. Hiç beklemedigi bir anda Feride'yi karsisinda gören Murat'ta ne yapacagini sasirdi. Duracakti, duramadi da. Bir an göz göze geldiler. Günlerdir aradigi kiz simdi karsisindaydi. Dili tutuldu, nefesinin kesildigini hissetti bir an. Takip etmeliyim, dedi