İçimizdeki Yarın (Umudun Işığı)

Köprü altinda büyüyen, Süleyman Demirel'in elinden tutmasi ve azmi sayesinde okuyarak Kütahya Emniyet Müdürlügü koltuguna kadar ulasan Sevki Dinçal, yasadiklarini bu kitapta kaleme aldi. 13 yasina kadar sokakta yasayan Dinçal bir arkadasiyla birlikte, Adalet Partisi'nin 1965 seçimlerindeki zaferinden bir gece sonra Demirel'in evinin bulundugu Güniz Sokak'a gitti.Polisin uzaklastirmak istedigi Dinçal'i fark eden dönemin AP Lideri Demirel, iki çocugu eve çagirarak ne istediklerini sordu. Demirel, "Okumak istiyoruz" yanitini alinca Dinçal'i okumasi için yetistirme yurduna yerlestirdi. Azmi sayesinde polis kolejini kazanan Dinçal, çesitli illerde görev yaptiktan sonra emniyet müdürlügü koltuguna ulasti.Ve yillar sonra Süleyman Demirel, Cumhurbaskani olarak. Türkmenistan'i ziyaret etmektedir. Temaslar tamamlanip sohbet bölümüne geçildiginde Türk heyetinden genç bir adam yerinden kalkar, cumhurbaskaninin yanina dogru gider ve onu saygiyla selamlayip kendini tanitir. - Sayin Cumhurbaskanim yillar önce sizi ziyarete gelip sayenizde okula yazilan, devletin sefkatli kollarinda ana babasizligi unutup ülkesine yararli bir yurttas olmaya ant içen o sokak çocugu benim. Herkes dona kalmistir, bir süre devam eden bu sessizligi Cumhurbaskani bozar.- Hatirladim o günü, hatirladim... Peki ne yaptin, simdi nedir görevin evladim?..Direncini sonuna kadar zorlayan genç adam daha fazla tutamaz kendisini. Ve yaslar gözünden akarken yanitlar Cumhurbaskanini.- Su anda heyetimizde Disisleri Bakanligi kadrosunun bir elemani olarak bulunuyorum efendim. Bilecik Emniyet Müdürüyüm...Sokaklarin dili hep aci söyler. Bunu ancak onun kollarinda yatanlar; yagmurda, yasta, sogukta, sicakta onunla konusanlar bilir. Geceleri hem soguktan korunacaksiniz, hem de tehlikelerden uzak duracaksiniz. Mevsimi, iklimi hep degisir.Durmadan üsürsünüz, hep üsürsünüz.Hiçbir sey isitmaz içinizi. Belki isitacak tek sey sevgidir, ama ona da siz ulasamazsiniz. Korkularin, ürpermelerin, yoklugun, açligin kol gezdigi yerlerdir sokaklar. Gecesi gündüzünden çok farklidir. Misafirleri degisir her zaman. Yalnizligin sesi en çok geceleri duyulur. Küçük bedenlerin üstüne kâbus gibi çöker karanlik, korku ve soguk. Eller, yürekler hep tetiktedir. Uykular hep tek gözlüdür ve ürkektir. Gözünüzdeki tavsan uykusu, yüzünüzdeki güvercin korkusudur. Hatayi hiç affetmez sokaklar. Her türlü tehlikenin bakislari üstündedir, sokak misafirlerinin. Acimazsizligin yasami hiçe saydigi bu yerlerde, en öncelikli meseleniz tehlikelerden uzakta ve hayatta kalabilmektir. Hele bir de çocuksaniz, sokaklarin dilinden iyi anlamiyorsaniz, daha zordur orada yasamak.