İki Dilli Türk Çocuklarına Türkçe Öğretimi

Dünya ile basa çikmak için bir araç olarak ele alindiginda tüm diller birbirine esit sayilabilir. Insanlarin ana dili olarak konustuklari her dil, onlarin ayni zamanda da egitimlerinde islev gören bir ortami olusturur. Hem uygulamada hem dil bilimi açisindan ele alindiginda bir dilin digerinden daha iyi oldugunu veya bir digerinden daha gelismis oldugunu söylemek mümkün degildir. Temel sart iletisimi saglamasidir. Kültürün en temel tasiyicisi olarak tavsif edilen dil, temsil ettigi kültürün özelliklerini de içine alan unsurlarla islek bir sekilde kullandikça gelisir ve nesilden nesile kültür aktarimi islevini gerçeklestirir. Islevsel oldugu sürece de yasar.Ana hatlariyla iki veya birkaç dil sisteminin paralel ögrenilmesi ve gerektiginde bir sistemden digerine geçis yapilmasi olarak tanimlanan Iki Dillilik (Bilingualism) günümüz dünyasinda beden göçü alan büyük sanayi ülkelerinin egitim sistemlerindeki en temel sorunlarindan birini olusturmaktadir. 1960'li yillarin basindan itibaren basta Almanya olmak üzere farkli Bati Avrupa ülkelerine ülkemizden is gücü göçü gerçeklesmistir. Göçmenler millî kimliklerini muhafaza etmek adina bir yandan ana dilini, diger yandan da bulunduklari sosyal ortama birtakim kaygilar esasinda (is, egitim vb.) uyum saglamak ve ögretimlerini sürdürmek için toplum dilini ögrenmek zarureti içerisinde olmuslardir. Göçmen Türk çocuklari egitim-ögretime basladiklarinda, bulunduklari sosyo-kültürel çevrenin hâkim dilini yeter derecede bilmemeleri sebebiyle yarim iki dillilik ortaya çikmaktadir. Bu durum göçmen çocuklarinin hem egitim hem de is hayatlarindaki basarilarini olumsuz yönde etkileyebilmektedir.Bu ülkelerdeki genç neslin daha saglikli yani kazançliiki dillilik olarak nitelendirilen ana dilinin bütün unsurlarina hâkim bir sekilde ikinci dili ögrenmeleri daha basarili bir neslin yetismesi için elzemdir. Bu hassasiyetle hazirlanan çalismada Almanya örnekleminde iki dillilik kavrami bütün yönleriyle tetkik edilmistir.(Tanitim Bülteninden)