İmera Feram

Nereden başlasak, yolu şiire çıkıyor bütün yazdıklarımızın. Şairsen ve elindeyse kalem, yazarsın er yâda geç. Şiir kimisi için bir araçtır, kimisi için bir amaç. Ama bazıları vardır ki; şiir onlar için ekmektir sudur tutkudur. Neresinden bakarsanız bakın içi dışı şiir olanların yolunda ışıktır yazdıkları. Hüzünlü başlasa da, sonunda umudu vurguluyor, yaşamın sevincini ve manevi duyguların maddesel duygularla bir birine izdüşümü izliyoruz Sebahat Karagöz şiirlerinde. Büyük bir şairin ayak izlerinde nasıl dolandıysam, öyle dolandım Sebahat Karagöz şiirlerinde, kendine özgü ivmesi kendine has anlatımı takdire şayan. Hayatın acımasızlığı karşısında boynunu büken kelimelerden şiirler inşa etti. Yüreğinin renginde ve efkârlı kalemiyle, ucu yanık türkülere boyadı sözcüklerini, her renge boyadı şiirlerini. Kendinden emin, mısraların okuyucuyu esir alışına izin verdi. Hissettim her şiirini ayrı ayrı. Işte şiiri şiir yapanda bu değil mi; hissetmek… Hep dediğim gibi: "Şiir An'dır Şair Ise O Anı Resmedip Sonsuzluğa Hediye Eden Ressam !" Sebahat Karagöz şiir kitabıyla bir resim sergisi açmışçasına dokundu şiirlere. Yüreğini açtı ve sundu mısraların sonsuzluk hediye eden anlatımlarına. Yüreğine şiirler yağsın sevgili şaire. Başarılarınızın devamını dilerim her daim. -Âdem Efiloğlu-