Kel Güvercinci

Padişahın sarayı bunların evinin karşısındaydı. Görenleri hayran bırakacak kadar oldukça güzel bir yapıydı. Padişahın kızı Keloğlan'a âşık olmuştu. Keloğlan güvercinlerini uçurtmak için dama çıktığı zaman kız da nedimeleri ve halayıklarıyla balkona gelir, Keloğlan'ın güvercinciliğini izler, ıslığını dinlerdi. Bazen de gözle ve çeşitli işaretlerle Keloğlan'a bir şeyler anlatırdı ama Keloğlan aldırış etmezdi, sanki kızın varlığından habersizmiş gibi davranırdı ama işin doğrusu Keloğlan da padişahın kızına âşıktı ancak kızın bunu bilmesini istemiyordu. Padişahın hiçbir zaman kızını bu dünyada yalnızca bir keçisi ile on, on beş güvercini ve yaşlı bir anasından başka bir şeyi olmayan kel bir adama vermeye yanaşmayacağını ve eğer verse bile padişah kızının onların dumana bulanmış kulübesinde kalıp yaşayamayacağını biliyordu.Padişahın kızı her işi deniyor ama Keloğlan'ı bir türlü konuşturamıyordu. Hatta bir gün bir koyun yüreğini delik deşik edip penceresine astı ama keloğlan yine dönüp kendisine bakmadı. Çalı çırpı yığınlarının yanında güvercinlerini uçuruyor, ıslık çalıyor ve annesinin çıkrık sesini dinliyordu.