Klasik Türk Edebiyatında - Lokman Hekim

Ahmed ağzından işit cânâ cemâlün vasfını Dinlemek hoştur kişi Lokman dilinden hikmeti Ahmet Paşa Leblerinden gel ilâc eyle bu dem ben dil-hasteye Bilürem ki okumışdur hikmet-i Lokman ile Muhibbî Mürdeye cânlar virür bimâra sıhhat lebleri Hikmet-i Lokman u icâz-ı Mesîhâ bundadur Bâkî Gelse Lokman âleme bulmaz illet-i aşka devâ Yâre varsa sînede açma tabîbâ yâre aç Tevhide Hanım Dil lebinden sorsa esrâr-ı dehânındır gören Bir delü Lokman'a hikmetden sual itmek diler Hayretî Anlamaz derdün senün Lokman olursa ey gönül Şol ki derd-i ışk-ı dil-dâr ile bîmâr olmadı Zâtî Keremin var ola derd-i dili bir hâle kodun Olsa Lokman idemez çâre vü tımâr felek Şeref Hanım Hikmet ile bulsa ger Lokmân zafer Hasret ile cânı kılmazdı sefer Mihrî Hatun