Köpeğin Gölgesi

Köpegin Gölgesi, delice bir ask, yakici bir tutku, güzel yasanmis bir hayatin en heyecanli yeri. Izleyicisini kiskandiran bir hikaye. Zaten deli olan iki kalbin basrollerde oldugu bu delice aska, güzel renkler, sicak müzikler, 70'ler ve 80'ler, o yillarin Istanbul kahramanlari ve Edith Piaf eslik ediyor. Usta gazeteci Arda Uskan'in dilinden film gibi bir kitap."Fotograf makinemin vizörüden bakip, kalabalik arasinda onu netledim. Çevresi tamamen fluydu. Basini arkaya atip minik bir kahkaha atarken bastim deklansöre. Hayal aleminde bir prenses gibiydi. Sonra bir an basini çevirdi. Objektifle göz göze geldi. Aramizda onlarca belirsiz yüz vardi. Gülümsedi. Gülümsemesini makinama hapsettim. Jilet gibi bir fotograf olmustu. Ilerde bileklerimi kesebilecegim kadar keskin ve netti""Ben bir tecavüzcü degil bir katildim… Cinayeti, sevdigi kadina isletecek kadar asagilik bir katil… Eger dediklerimi yaparsa, belki birlikte kocasinin cesedi üzerinde sevisebilirdik. Bunu ona söylemedim tabii…""Ne me quitte pasil faut oubliertout peut s'oublier...""Beni terk etme," diyor Piaf… Sonrasini, o cümleleri ezbere biliyorum…O çaresiz, hüzünlü cümleleri… "Izin ver gölgenin gölgesi olayim, elinin gölgesi olayim. Köpeginin gölgesi olayim."Köpeginin gölgesi olacak kadar sevmek ha… Hastalikli… "Birini böylesine sevdin mi?"