Labrador

Adam, elinde tuttuğu cisme bir daha baktı. Baraj gölü sert esen rüzgârın oluşturduğu dalgaları kayalara çarpıyor, adamın yaşadığı rahatlama duygusuna muazzam bir haz katıyordu.Yüzünde çocuksu bir gülümseme ile ayakkabılarına doğru başını çevirdi. Kan damlaları onları çok güzel bir hâle getirmişti.Dolunay gecenin karanlığında, birazdan ayakkabılarında matlaşacak olan kırmızıyı çok güzel servis ediyor iken, derinden bir nefes aldı. Soğuk havayı ciğerlerine doğru çekti, elindeki cismi kaldırdı. Psikopatlığın verdiği farklılık ile yavaşça, karşısındakine fısıldadı. Karşısında duran ve canlılığını yitirmiş olan cisme, ona artık karşılık veremeyecek olana; -O Labradora dokunmayacaktın. Fısıltı bitti... Sahneyi atletik bir aksiyona bıraktı. Hızlıca gerildi ve atabildiği en uzak noktaya elindeki cismi fırlattı. Baraj gölü onun bu küçük hediyesini reddetmemiş, bir çırpıda içine hapsetmişti. Bir adım daha ilerledi ve yerdeki bıçağa uzandı.Dolunaya doğru yüzünü döndü ve bıçağı olması gereken yere yerleştirdi.Kendi filminin sonuna uzunca, zevk dolu gözler ile baktı... Tekrar dolunaya doğru sırtını döndü. Baraj gölünden seri ve hızlı adımlar ile karanlığa doğru koştu. Bir fısıltı daha... Adımlarını hızlı atmayı kesti ve arkasına döndü. Karanlık sessizce arkasından fısıldıyor gibiydi; yeni unvanını, yeni benliğini... -Katil...