Mahya Müslüman İstanbul’a Mahsus Bir Gelenek

Istanbul'da yasayan, Istanbul'u gören veya yazili kaynaklardan okuyan, basindan takip eden,görsel medyadan seyreden Türkler için mahya sanki Ramazanin geldigi, orucun tutuldugu heryerde var olan bir güzellik gibi durur. Hâlbuki bu yaygin intiba tam dogru degil. Ramazanlarda,mübarek gecelerde camileri ve etrafi aydinlatmak, “nurlandirmak” Islâm dünyasinda erkentesekkül etmis teamüllerden biri olmakla beraber mahya Istanbul'a mahsus bir kesif ve sehridiger büyük Islâm sehirlerinden farklilastiran, yukariya çikaran bir imtiyazdir. Payitahtin tabiatsartlari; Bogaz'i, Haliç'i, denizi, tepeleri, nihayet minareleri göklere yükselen abidevî camileri buimtiyazi ve hususiyeti elde etmesini kolaylastirmis, hatta belki mecbur kilmistir.Bu kadar görkemli, estetik ve etkileyici bir kesif elbette tek boyutlu kalamazdi, kalmadi. Mahyalarin özellikle yakin tarihine bakildigi zaman siyasî ve kültürel birçok unsurun dinî ve mimarîhususiyetlerinin yanina kolaylikla ilisiverdigi görülecektir. Bu kitap “mahyalar dünyasi”ni, itinaile derlenmis bol ve genis bir görsel malzeme esliginde tarihi, siçrama ve degisme noktalari,teknik ve estetik özellikleri, toplumsal ve kültürel karsiliklari; sehire, mahalleye, dinî hayata,insanlara kazandirdiklari açisindan ele alan bir kültür tarihi çalismasidir.