Metanoya

Suyun isiltilarindan migizli kiginliklarin uykulu günbatimlari.Hangi kus daha acimasiz, hangi ezgi daha az kirgin kendine ve kör sabahlara.Yaralar Zap suyunun isiltilarinda yitirmisler kimsesizliklerinin en derin uçurumlarini..."Gitti dedi; kendini çok sevdirmeden" ve gittim.Hani o güzel dalyanlarin küçük kizi gözlerinde.Hani o sevenin sevilmeyen sevgisi. De bana söyleNeredeydin bunca karanlik tünellerin kirpiklerinde yillar boyunca. Yillar yillari kovaladiginda neredeydin. Varligimin sicak esintisiylemi üsüyordu gözbebeklerinKivilcimlarin kizil çilesiyle sönmedi ki zaten ates dag baslarinda ve birde duman sesleri karisti toplumsal yabanliligimiza. Yenlizlik yeni bir bakis ve yakaristi belki de yeryüzüne.