Micromegas ve Diğer Hikayeler

Voltaire deyince, akla, aklima, ister istemez Leibniz'in sistemini elestiren filozof geliyor (aslinda Leibniz de garip bir kisi, 14. Louis'ye ayrintili bir Istanbul'u isgal plani göndermis, isi yokmus gibi). Aydinlanma'nin önemli kisisi Voltaire, Candide'de iyimserlik fikrini ölesiye sarakaya alir, zaten de Candide felaketlerin çemberinden geçer ve sonunda Mudanya kiyilarina yerlesir (insallah Tirilye civarlaridir): “Simdi bahçemizi ekelim”… Öyle iste, Helikopter'de, biz de bahçe ekerken karsimiza çikiverdi tekrar, ister istemez, Voltaire. Bu sefer 1752 baskili Micromégas hikâyeleriyle. Aslinda tür olarak, bu kitapçik, Savinien Cyrano de Bergerac'in (Edmond Rostand'un muhtesem kahramani da zaten bu 17. yüzyil yazarindan esinlenmis!) 1657'de yazilmis L'Autre Monde'u ile baslayan, Pierre Bayle'in Pensées sur la Comète'i ile devam eden gelenegin içinde yer aliyor, yani bilim-kurgunun emekleme döneminden kalma. Tabii bu gelenegin içine, çok rahat Swift'i ve Gulliver'ini da katabiliriz. Öte dünyadan bakip bu dünyayi anlamaya çalismak... Haklilar, insan bazen kendini uzayli gibi hissediyor.