Monadoloji

Alman felsefeciliğinin babası olarak bilinen Leibniz (1646-1716) bilginin duyusal-algıdan türediği sanısı içinde olan İngiliz Görgücülüğü ile karşıtlık içinde, ve Usu felsefelerinin ve bütün bir varoluşun ilkesi, anlamı, değeri olacak kabul eden Spinoza ve Descartes ile birlikte Kıta Ussalcılığının önde gelen adları arasında durur. Ama Leibniz herşey-den önce bugün de onun notasyonu ile bütün bir modern dünyada fiziksel evrenin nicelik yanından ^M^H-v, ı^m-^^rtm anlatımı olarak kullanılan Kalkülüsün bulucusudur.Bu dünya olanaklı dünyaların ,, ,. , . . ,. .... .lımi . . ,. ....'.., .. ...... Monadlar ya da Birler bireysellik ılKfesının anla-en ıyısıdır. Onda henüz kotu, ' 'çirkin ve yanlış olan yalnız- tımları olarak Batı felsefi geleneğine aittir ve soyut ca Dünya-Tininin yitmeye Biri gerçek varlık olarak görme eğilimindeki Doğu bıraktığı geriliğin anlatımıdır, monizmi ile karşıtlık İçinde durur.Leibniz'e göre bu dünya olanaklı dünyaların en iyisidir ve ondaki kötülük, çirkinlik ve yanlışlık yalnızca ve yalnızca Tinin gelişiminde henüz etik, estetik ve entellektüel varoluşuna ilişkin bilgisizliğini bütünüyle yenmemiş olmasına bağlıdır. Özsel olarak ussal olan insan kendini görüngü dünyasında da saltık olarak ussallaştırma, onun sonsuz gizilliğine uymayan kötü biçimlerden özgürleşme olanağı ve zorunluğu altındadır. Varolan usdışı kültürel durum ussal gerçeklik karşısında zorunlu olarak güçsüz ve geçici hiçlikten başka birşey değildir. Ussal evren sonsuz bir monadlar çokluğu içinde bir uyum, bir "önceden-saptanmış uyum" varoluşudur. Leibniz'in ussal optimizmi henüz yan yoldaki insanın bilgi, duyunç ve estetik duyarlıktaki toyluğunu onun yazgısı olarak ve böylece voroluşu anlamsız olarak gören nihilizme (ve pesimizme) erken bir yanıttır.