Natüralist Eğitim Jean-Jacques Rousseau’da Eğitimin Toplumsal ve Ahlaki Temelleri

Egitim, klasik tanimiyla, istendik yönde bir davranis degistirmesürecidir. Fakat bir eylem ya da davranisin ahlaken degerlendirilebilmesininön sarti, baskalarinin varligina ragmen failinin,onu özgürce, bilerek ve isteyerek gerçeklestirmesidir. Ziraahlak, her zaman özgür istenci ve ötekini ya da ötekilerini dolayisiylatoplumu varsayar. Aklini kötü tutkulara ya da baskalarininiradesine esir kilan ve davranislarinda ötekini hesaba katmayanbir insan özgür, erdemli ve nihayetinde mutlu olamaz. Buise Kantçi bir söylemle ifade edilecek olursa insanin kendisuçudur. Ancak Rousseau'ya göre bu suç ve de günah sonradanortaya çikmis yapay bir durumdur. Zira insan, orijinalinde,dogasi geregi iyi, özgür ve mutludur. O hâlde, insan, dogasinauygun olarak aklini bütün kötü etkilerden ve yapay bagimliliklardanarindirarak öylece eyleyebilmelidir ki bu da yine bir egitimmeselesidir. Egitim, modern dünyanin olanca çürümüslügüneragmen insanin, kendi dogasini kesfetmesine imkântaniyan, toplum içerisinde dogal özgürlügünü ve mutlulugunutesis edebilmesini mümkün kilan en etkili araçtir. Bu çerçevedeRousseau'nun natüralist egitim teorisi, uygar toplum düzeninde,dogal ve bu anlamda özgür, erdemli ve mutlu insanlaryani yurttaslar yetistirerek çaginin siyasi ve toplumsal davranisinikökten degistirip ahlaki zemine oturtacak bir “yeni sivil toplumprojesi”dir. Rousseau'da egitimin toplumsal temelleri,insan dogasinin akil yoluyla ehlîlestirilmesine dayanirken ahlakitemelleri bizzat orijinal insan dogasina dayanir. Yurttaslik, insanaklinin ve dogasinin egitim yoluyla ahenkli bir sekilde isletilmesindenvücuda gelen bir mutluluk durumudur ve egitimin denihai eregidir.