Nepenthe

Geçen günlerime çiviler çakıldı Her bir çivi çaresizlik kadar acıydı Unuturum diye koydum eski raflara Takvimim geleceği görmeyecek kadar tozlandı İlk çivi çakılmıştı olumsuz bir cevapla Monarşist kalbim ilk darbeyi aldı bir hayırla Hayatı onda gördüğüm, dar etti hayatı Benim hayalim vardı; yaşlanmak onunla Çiviyi çakan da o, çiviyi çıkaracak olan da o Her bir çekiç sesi kulağımda kreşendo Her halde ilacımın fazla kaçtı dozu Psikolojik savaşta yine sensin komando Bir gülüşünle biterdi bu savaş Her çiviyi çıkarırsın yavaş yavaş Seninle doldurdum, çivi izlerinin hasta ettiği her delikte Hastan olduğum günden beri senin adın “Nepenthe”