Risalet ve Nübüvvet

Allah Teâlâ buyurdu:“Sultanlar sultanı benim. Sultanların kalbi benim elimdedir. Hangi milletiseversem idarecilerin kalbini onlara merhametli kılarım. Hangi milletedarılırsam idarecilerin kalbini onlara karşı intikam duygusu ile doldururum.Bu sebeple boşuna idarecilere lanet etmekle uğraşmayın. Bana tevbeedin ki, onları size karşı şefkatli kılayım.”Bir kimse, Resûlüllah'ın bulunduğu bir mecliste Hz. Ebû Bekir'e sövdü.Resûlüllah sükût etti. Hz. Ebû Bekir de sükût etti. Adamın sözlerinibitirince, Ebû Bekir karşılık vermeye başladı. Bunun üzerine Resûlüllahhemen kalktı. Peşinden Ebû Bekir yetişti, sordu:- YâResûlallah! Adam bana sövdü, sustun. Ben konuşunca kalkıp gittin.Resûlüllah (s.a.v.) şöyle buyurdu:- Sen sükût ederken senin adına bir melek ona karşılık veriyordu. Senkonuşmaya başlayınca melek gitti, şeytan geldi. Şeytanın bulunduğuyerde oturmayı hoş bulmadım. Sonra, şöyle buyurdu: - Gerçek olan şudur ki, mutlaka netice verir: Bir kul, zulme uğradığızaman zalimi affedip bağışlarsa, Allah Teâlâ o kimsenin izzetini artırır.Bir kimse, biriktirmek için dilencilik yaparsa Allah onu yoksulluğu garkeder. Bir kimse, Allah için bir yere bir şey infak ederse, Allah onunmalını çoğaltır.”