Safiye Sultan

"Hem Cinci Hoca'yi, hem Safiye Sultan'i çok sevmistim... O kadar ki, Mavi Kanatlarinla Yalniz Benim Olsaydin'i yazarken bu romandan, romandaki Safiye Sultan'in ölümünden, o harikulade yesil gözlerinden uzun uzadiya söz açtim. Bir roman kisisinin tarihle örtüsmesi ne kerte olabilir? ... Zaman zaman dipyazilarla Naima'ya, Hammer'e, baska 'frenk' tarihçilere taniklik ettiriyor; yazdiklarina mutlak bir gerçeklik havasi konduruyordu. ... Safiye Sultan romanin etkisiyle bende hep yasadi. Onunla ilgili tek satiri, tek cümleyi kaçirmamaya çalisip durdum. Gözümün önünden bir türlü gitmedi Venedik, San Marco, Adriyatik'te uzun deniz yolculugu, sonra Manisa'daki saray, sehzadeyle Safiye arasindaki ask. Bu askin usul usul eskimesi, eskiyisle birlikte Safiye Sultan'in hirslari... Nihayet o müthis son: Safiye Sultan'in valide sultanligi da sona erince, Eski Saray'a ya da halk arasindaki ismiyle Gözyasi Sarayi'na gönderilisi! "Güzel Bafa", orada, dogup büyüdügü yerleri, Venedik'in gondollarini hatirlaya hatirlaya, hep su sesleri isiterek ölecekti. Romanci bu özleyisin "nostalji" denilen bir hastalik oldugunu yazmisti. Nostaljiyle ilk kez Safiye Sultan romaninda karsilastim. Sonralari, nostalji, nostalgia, yurtsama, o sila özlemi, o gurbet duygusu hayatimca beni altüst etti. Romana vurgunlugumun asil sebebi oldu." Selim Ileri(Tanitim Bülteninden)