Şiir Dilinde Renk Anlatımları Lamartine, Hugo, Rimbaud, ve Verlaine

Renk anlatimlari yazinsal yapitlarin birçogunda az ya da çok yer almaktadir. Özellikle siir türünde belirgin bir sekilde kullanildiklari dikkati çekmektedir. Nesneleri renkler araciligiyla metinsel anlatilara aktarmak metne ayricalikli bir çekicilik kazandirdigi gibi onlari siirsel metne tasimak da siirselligin gücünü ve etkisini artirir. Siirsel heyecanin saglanmasina inanilmaz derecede katkida bulunurlar. Renk sifatlari hem dogrudan nitelemeler, hem egretilemeler ve hem de alisilmamis bagdastirmalar yaparak siirin içerigine estetik bir zenginlik katarlar. Siirin amacinin bir anlamda da egretilemeler yapmak oldugunu siir kuramcilarinin büyük bir çogunlugunun savundugu bilinmektedir. Siir dili, heyecan üretmek ve duygu çagrisimi yapmak için iki önemli özellikten olusur. Birincisi dizeler arasinda mümkün oldugu kadar ses benzerligi saglamak. Ikincisi anlamsal açidan izlekler ve imgeler çerçevesinde sanat yapmak için farkli anlamsal yapilar olusturmak. Renklerin incelenmesi bu ikincisine yöneliktir. Bu çalismada siirsel metinlerde renk anlatimlarinin anlamsal boyutu ele alinmaktadir. Romantik akimin öncülerinden Lamartine ve Hugo'nun Simgecilik akimindan ise Rimbaud ve Verlaine'in siirleri çalismanin bütüncesini olusturmaktadir. Bu sairlerde renk kullaniminin yogun oldugu göze çarpar. Birinci bölümde renk anlatimlarinin incelenmesinde hareket noktasi olusturan kuramsal bilgiler verildikten sonra diger bölümlerde söz konusu sairlerin her birine bir bölüm ayrilarak incelenmistir.