Simgeler ve Rıza Kenti: Alevilik / Bektaşilik Antropolojik, Etnografik, Teolojik ve Felsefi Bir

On beş hikayeden oluşan "Dublinliler", bütün hikayelerin ortak bir tema ve kurgusal bir sıralama gözetilerek yazılmış olması nedeniyle bir roman olarak algılanabilir. Hikayelerden yer alan kişi ve karakterlerden çok Dublin'in romanıdır bu. Bu kitabında ülkesinin ruhsal tarihinden kesitler vermeyi amaçladığını ve bunun için Dublin'i ele aldığını söylemişti Joyce; daha sonraki romanlarında da aynı temayı yineleyerek yüzlerce sayfalık bir Dublin ya da İrlanda destanı yaratmayı bildi, ne var ki oldukça karamsar bir destandı anlattığı...Kitapta yer alan hikayelerini çocukluk, gençlik, olgunluk ve toplum hayatı olarak dört değişik bakış açısıyla oluştururken, son hikayesinin adını da "Ölüler" koymuş yazar. Aslında bu ölü olmaklık hali Dublin özelinde İrlanda'nın tamamına yayılan maddi, manevi, ruhsal ve düşünsel yoksulluğu işaret ediyor. Daha ilk hikayede çıkıyor karşımıza tutsaklık, hareket özürlülüğü, başarısızlık ve ölüm kavramları ve varlıklarını an be an hissettiriyorlar okuyucuya.İrlanda gerçeğini yansıtabilmek için sıradan insanların sıradan hayatlarını anlatmaya girişen Joyce'un başarısı sadece insan ve toplum gözlemlerinden değil, bu insanları eşya, mekan ve toplumsal hayat içerisinde çok zengin ayrıntılarla tasvir etmesinden geliyor. Onun imgelerle yüklenmiş şiirsel dilinde evler, odalar, yiyecek ve giyecekler, kentin sokakları öylesine donuk renklereüü|Jnüyor ki, hiç bir hayat pırıltısı canlanmıyor gözümüzde, '' yaşayan ölüleri'' anlatıyor sanki Joyce.