Sözümün Canı Var

“Sözümün cani var“, Azerbaycan Türkçesinde bir deyimdir. Bu deyim konusmada verilen bilginin özünü kastetmektedir. Ama deyimi dogrudan anlamiyla ele aldigimizda dilin, sözün bir cani oldugunun vurgulandigini görüyoruz. Günümüzde eski hükmü kalmamakla beraber, insanoglu sözün canli olusuna, onun büyülü gücüne hep inanmistir. “Sözün canini“ arama yolunda deyimler temel kaynaklar arasinda yer almaktadir. Deyimler bellegimizde sözcükler gibi hazir olarak bulunan, fikrimizin renklerini yansitan dil birimleridir. Siradanligin sira disiliga dönüsmesi diye nitelendirilebilen deyimler, içinde birçok bilgiyi barindirmaktadir. Söz gelimi, bir deyime baktigimiz zaman, onda ait oldugu halkin düsünce yapisi, kültürü, yasam tarzi, gelenekleri ve kullanildigi zamana ait izler bulabiliriz. Bu çalisma da deyimler ve deyimbilim üzerinedir. Burada deyimlerle ilgili daha kapsamli bir fikir olusturmak için deyimbilim, dogrudan baglantili oldugu dilbilim alanlari ile kiyaslamali olarak ele alinmis, deyimlerin sözcüksel, anlamsal ve deyissel özellikleri ayri ayri gözden geçirilmistir. Sirasi geldikçe deyimlerin kavramlarla olan iliskilerine deginilmis, dil ve kültür baglamindaki yeri degerlendirilmistir. Biz deyimleri dil dizgesi içerisinde, bütünün bir parçasi olarak ele aldik, çok farkli açilardan, farkli prizmalardan bakmaya çalistik. Deyimlerin bir dil birimi olarak özgünlügünü bu bütün içerisinde görmek ve göstermek istedik.(Arka Kapak)