Tanrı Öldü

Yaşamın hızını kesen, yükselişini engelleyen her şeye "hayır"; yaşamayı hızlandıran, yükselten her şeye "evet" der Nietzsche . Yanlışlar, aldanışlar yaşamanın gelişmesine yardım ediyorsa onlara da "evet" der. Buna karşılık Schopenhauer, "Ama daha çok yaşama, daha çok acı demektir, yaşadığınca acı çekersin.", dediğinde Nietzsche ona "İyi ya! En yüce dağlar, en derin denizlerden çıkmıştır; en derin sevinçler en derin acılardan doğar ‘diye karşılık verecektir. Nietzsche'ye göre yaşam, yalnızca kaosun içinde bir istisna değil aynı zamanda bir "hata"dır. Yani belki de hiçbir zaman meydana gelmeyecek olan ve tesadüfen oluşmuş bir durumdur yaşam. Evrende tüm güçler mutlak kayıtsızlık içerisinde sonsuzlukta yuvarlanıp dururken canlılar varoluşlarını sürdürebilmek için belirli bir çaba göstermek durumundadır. Bu da bir "güç istenci" gerektirir. Yaşama "isteği" evrenin içinde bulunduğu kaosa bir karşı duruştur. Doğadaki her şey amaçsız, ahlaksız ve değerlere sahip olmaksızın en uzun varoluşu hedefleyen bir güç istenci içerisindeyken biyolojik gelişmişliği sonucu bilinç ve düşünme gibi niteliklere sahip olan insan bu güç istencini içine döndürebilir, olumsuzlayabilir, onu işaretlerle inşa edebilir ve hatta bir "öteki dünya" yaratarak onu ret bile edebilir.