Vebal

Üzerlerindeki karın ağırlığından hafifçe eğilmiş olan ağaç dallarına konan kuşların şakımalarıyla birlikte kafilenin diğer üyeleri yavaş yavaş uyanıp, Mihran Ağa'nın etrafında toplanmaya başladı. Her sorun karşısında soğukkanlılığını koruduğunu bildikleri Mihran Ağadan cesaret almaya en fazla şimdi ihtiyaçları vardı. İçlerinden yaşlı bir kadın, soğuktan pençe pençe olmuş yüzünde sönük bir ümitle:Söylesene Mihran Ağa, bundan sonra ne yapacağız? Dağ başında aç çıplak, böyle daha ne kadar dayanabiliriz? Aramızda hasta olanlar var, çocuklar var...