Yazdan Artakalan

Yazdan artakalan nedir? Işte, bir yaz daha geçivermiştir. Anılar bellekte birikedursun; kişi yalnızlığı iliklerinde duyar. Gene de, bilir: Dayanmak, direnmek, karşı koymak gerekmektedir. Bunun yolu dilden, yazından geçiyorsa, yakınmaksızın okumak, yazmak gerekir. (Besbelli kişi “güç yol”u yeğlemiştir.) Bir gün ikindiyin kentin geniş bir kaldırımında güz yapraklarını çiğnememeye çalışarak yürüyorken, birdenbire, ortaokuldayken gönül koyduğunuz kızı anımsarsınız. Kendi kendinize sorarsınız: O şimdi nerede bulunuyor, ne yapıyor ola? Ah, yıllar, onyıllar yiti-yitivermiştir! Derinden sarsılırsınız. Süregiden yaşamı saçma, giderek yaman bulursunuz. Düşünürsünüz: Yoksa yazdan, kim bilir, yaşamdan artakalan yapayalnızlık mıdır? Yazdan Artakalan, gönül yordamıyla yazılmış, demek duygusal – yer yer karaduygusal – bir öykü betiği. Şimdi okurunu bekliyor. Değme yazın yapıtı gibi, okunup eleştirildikçe gerçek anlamını bulacak. Yazar elinden geleni yaptı. Sıra okurda. Okursa okumalı. Bundan böyle “yazdan, giderek yaşamdan artakalan” yapayalnızlık olmaya diye…