Yitip Giden Hayatlar

İlişkilerinbaşındakendimiziunutupkarşıtarafgibidavranıp, düşünüpöyleyaşıyoruz. Doğalolarak zaman ilerledikçekendimizihissetmeyebaşlıyoruzvebunoktadansonrayapmışolduğumuzdavranışlarbüyükbirfedakârlıkgibigelmeyebaşlıyorbize. Veilişkininyürüyüşşekliartıkfedakârlıkgibigörünendavranışlarıgerektiriyor. Karşıtarafısuçlamayabaşlıyoruzartık, hattamatematikselhesaplaryapmayabaşlıyoruz, kimnerdeneyifedaettidiye. Eğerkibirşeyiyapıyorsakkendiirademizleyapıyoruz, kandırılmışlıkdüşüncesi, kendiirademizi yok saymaktır . Vekendiirademizleyaptığımızdavranışlarabir de karşıfedakârlıkbekleyerekdaha da güçlendiriyoruzbufedakârlıkduygumuzu. İlişkinin, ilişkiolabilmesiiçinkarşılıklıduygubirlikteliğiolmasıgerekir, yoksaortadabirilişkidençokticaribiralışverişvardır.Enbaşındankendisınırlarımızçerçevesindedavranırsak, kimsebizdengörmediğibirşeylerinbeklentisinegiremez. Böylecekendidavranışlarımızıkendimizeyükhalinegetirmemişoluruz. Enbaşındankendisınırlarımızınfarkındaolupöyledavranırsak, her ikitarafiçin de kandırılmışlıkduygusuortadankaldırılmışolur. İnsanbuaçıdanbakıncakarşısındakiinsanınhiç mi sorumluluğu yok diyedüşünüyor. Elbettekivaramailişkilerde her insankendindensorumludur. Karşımızdakiinsanıiyiokumakgerekiyor, onunaklındakendikafasındayarattığısen mi varsın, yoksavarolansen mi? İnsanlarbizimizinverdiğimizoranda, bizimhayatımızayönverebilir, busebebtenkendidavranışvedüşüncelerimizisorgulamamızgerek. Almakya da vermektençokpaylaşmakolmalıilişkilerdekibeklentimiz.