Zat-ı Aşk

Haddi asti kalem ve aski yazdi. Bu kalem bana verilen kalemdi. Her ne kadar kalem bana verilse de kelam O'ndandi. Ilhami veren O'ydu. Bursa'daydim. Üftâde'nin ask arayisini yazdim haddim olmayarak. Onunla birlikte aradim ben de aski. Onunla yasadim. Üftâde oldum aski tanidim. Hüdayi oldum nefsi tanidim. Lâkin bulamadi ask beni. Üftâde âsik oldu. Hüdâyi nefsini yendi bense sadece yazabildim. Bu hikâyede Bursa'nin ehl-i aski Üftâde'yi ve onun aska sundugu en büyük eseri Aziz Mahmud Hüdayi'yi bulacaksin. Onlarla aski arayacaksin. Duamdir onlar gibi aski bulman. Duaya en güzel "Âmin"i askla diyorum. Bu hikâye ne benim ne de onlarin hikâyesi. Bu Zât-i Ask'in hikâyesi. Askini var edene sükürler olsun. "…Sidk ile ol Hüdayi esiginde daima / Bil hakikat kutb-ulaktâb Hazreti Üftâde'dir." Insanoglu arz üzerindeki serüvenini ve bu serüvene dair bütün duygularini mutlaka ama mutlaka çagdaslarina ve sonrasina zamansiz olarak aktarmak ister. Bunu bambaska bir tat ve koku ile genelin kullandiginin ötesinde çok sözcükle aktararak adeta ilahi bir güç kazanir ve entelektüel seviyeye ulasir. Söz, tarih boyu, düsünce imbiklerinden geçe geçe, söz ustalarinin elinde islene islene yol aliyor serüvenine. Bu serüvenin adidir edebiyat. Yolu açik olsun Ibrahim Bedioglu.(Tanitim Bülteninden)